نقشه برداری UTM کن و سولقان و حومه , مهندسی نقشه برداری با کارشناس رسمی دادگستری در سولقان ، مهندس ملک زاده 09124273070
نقشه برداری، وسیله ای برای انجام اندازه گیری های نسبتاً بزرگ و دقیق از سطوح زمین. این شامل تعیین داده های اندازه گیری، کاهش و تفسیر داده ها به شکل قابل استفاده، و برعکس، ایجاد موقعیت و اندازه نسبی با توجه به الزامات اندازه گیری داده شده است. بنابراین، نقشه برداری دو کارکرد مشابه اما متضاد دارد: (1) تعیین موقعیت نسبی افقی و عمودی موجود، مانند موقعیتی که برای فرآیند نقشه برداری استفاده می شود، و (2) ایجاد علائم برای کنترل ساخت و ساز یا نشان دادن مرزهای زمین.
نقشه برداری برای قرن ها یک عنصر اساسی در توسعه محیط زیست انسانی بوده است که اهمیت آن اغلب فراموش می شود. این یک نیاز ضروری در برنامه ریزی و اجرای تقریباً هر نوع ساخت و ساز است. نقشه برداری در سپیده دم تاریخ ضروری بود، و برخی از مهم ترین اکتشافات علمی اگر به خاطر سهم نقشه برداری نبود، هرگز نمی توانستند اجرا شوند. عمده کاربردهای مدرن آن در زمینه های حمل و نقل، ساختمان، تقسیم زمین و ارتباطات است.
به جز جزئیات جزئی تکنیک و استفاده از یک یا دو ابزار کوچک دستی، نقشه برداری در سراسر جهان تقریباً یکسان است. این روش‌ها بازتابی از ابزارهایی هستند که عمدتاً در سوئیس، اتریش، بریتانیا، ایالات متحده، ژاپن و آلمان ساخته شده‌اند. سازهای ساخته شده در ژاپن مشابه سازهای غربی هستند.
تاریخ
کاملاً محتمل است که نقشه برداری منشأ خود را در مصر باستان داشته باشد. هرم بزرگ خوفو در جیزه حدود 2700 سال قبل از میلاد، 755 فوت (230 متر) طول و 481 فوت (147 متر) ارتفاع ساخته شد. مربع تقریباً کامل و جهت شمال به جنوب آن، فرمان مصریان باستان در نقشه برداری را تأیید می کند.
شواهدی از نوعی مرزسنجی در اوایل 1400 قبل از میلاد در دره ها و دشت های حاصلخیز رودخانه های دجله، فرات و نیل یافت شده است. لوح های گلی سومری ها سوابق اندازه گیری زمین و نقشه شهرها و مناطق کشاورزی مجاور را نشان می دهد. سنگ های مرزی که زمین ها را مشخص کرده اند حفظ شده اند. نمایشی از اندازه‌گیری زمین بر روی دیوار مقبره‌ای در تبس (1400 قبل از میلاد) وجود دارد که زنجیر سر و عقب را نشان می‌دهد که یک مزرعه غلات را با طنابی با گره‌ها یا نشانه‌هایی در فواصل یکسان اندازه‌گیری می‌کند. افراد دیگر نشان داده می شوند. دو نفر با توجه به لباس‌هایشان، احتمالاً یک ناظر زمینی و یک بازرس سنگ‌های مرزی هستند.
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد مصریان علاوه بر بند ناف، از میله‌های چوبی نیز برای اندازه‌گیری فاصله استفاده می‌کردند. هیچ سندی از ابزار اندازه‌گیری زاویه در آن زمان وجود ندارد، اما سطحی متشکل از یک قاب چوبی عمودی با یک شاقول در قله A قرار داشت به طوری که طناب آن از یک نشانگر یا شاخص آویزان بود.
روی نوار افقی این شاخص را می توان با ایستادن دستگاه روی دو تکیه گاه تقریباً در یک ارتفاع، علامت گذاری موقعیت بند ناف، معکوس کردن A و ایجاد علامت مشابه به درستی قرار داد. در نیمه راه بین دو علامت، مکان مناسب برای ایندکس خواهد بود. بنابراین، مصریان باستان با دستگاه‌های ساده‌شان، می‌توانستند مساحت زمین را اندازه‌گیری کنند، گوشه‌های املاک از دست رفته را در هنگام پوشاندن نشانگرهای رود نیل با لجن در هنگام سیل جایگزین کنند، و اهرام عظیم را به ابعاد دقیق بسازند.
نقشه برداری یو تی ام کارشناس دادگستری در سولقان
یونانی ها در حالی که در حدود 325 سال قبل از میلاد در سفرهای آهسته خود از سند به خلیج فارس می رفتند، از شکلی از خط چوب برای ثبت فواصل از نقطه ای به نقطه دیگر در امتداد ساحل استفاده می کردند. قطب نما مغناطیسی توسط بازرگانان عرب در قرن دوازدهم میلادی به غرب آورده شد. اسطرلاب در قرن دوم قبل از میلاد توسط یونانیان معرفی شد. ابزاری برای اندازه‌گیری ارتفاع ستاره‌ها یا زاویه ارتفاع آنها از افق، به شکل یک قوس مدرج که از یک بند ناف دستی آویزان شده بود. یک نشانگر محوری که بر روی فارغ التحصیلی حرکت می کرد به سمت ستاره گرفته شده بود. این ابزار برای چندین قرن برای نقشه برداری دریایی مورد استفاده قرار نگرفت و تنها یک کمک علمی باقی ماند.
یونانی‌ها نیز احتمالاً منشأ استفاده از گروما بودند، وسیله‌ای که برای ایجاد زوایای قائمه استفاده می‌شد، اما نقشه‌برداران رومی آن را به یک ابزار استاندارد تبدیل کردند. از یک صلیب چوبی افقی ساخته شده بود که در وسط چرخیده و از بالا حمایت می شد. از انتهای هر یک از چهار بازو یک شاقول آویزان بود. با مشاهده هر جفت طناب شاقول به نوبه خود، می توان زاویه مناسب را ایجاد کرد. پس از چرخاندن تقریباً 90 درجه، دستگاه را می‌توان با مشاهده همان زاویه به زاویه راست دقیق تنظیم کرد. با جابجایی یکی از طناب‌ها برای برداشتن نیمی از خطا، یک زاویه مناسب ایجاد می‌شود.
حدود 15 قبل از میلاد، معمار و مهندس رومی ویتروویوس چرخ بزرگی با محیط شناخته شده را در یک قاب کوچک نصب کرد، تقریباً به همان شکلی که چرخ بر روی چرخ دستی سوار می شود. هنگامی که با دست در امتداد زمین هل داده می شد، در هر دور به طور خودکار سنگریزه ای را در ظرفی می انداخت و اندازه ای از مسافت طی شده را نشان می داد. این در واقع اولین کیلومترشمار بود.
سطح آب شامل یک فرورفتگی یا لوله ای بود که در انتهای آن به سمت بالا چرخیده و با آب پر شده بود. در هر انتها یک منظره ساخته شده از شکاف های افقی و عمودی متقاطع وجود داشت. وقتی اینها درست بالای سطح آب ردیف شدند، مناظر یک خط تراز را به اندازه کافی دقیق برای تعیین درجه قنات های رومی تعیین کردند.
گفته می شود که رومی ها در چیدمان سیستم جاده ای بزرگ خود از میز هواپیما استفاده می کردند. این شامل یک تخته ترسیم است که بر روی یک سه پایه یا سایر تکیه گاه های ثابت نصب شده است و از یک خط مستقیم – معمولاً با دیدهایی برای هدف گیری دقیق (آلیداد) به اشیاء مورد نقشه برداری – که در امتداد آن خطوط کشیده می شود. این اولین وسیله ای بود که قادر به ضبط یا ایجاد زاویه بود. انطباق‌های بعدی میز هواپیما دارای قطب‌نماهای مغناطیسی بود.
خدمات نقشه برداری utm با بهترین قیمت در کن و سولقان
میزهای صفحه در قرن شانزدهم در اروپا مورد استفاده قرار می گرفتند و اصل مثلث بندی و تقاطع گرافیکی توسط نقشه برداران اعمال می شد. در سال 1615 ویلبرورد اسنل، ریاضیدان هلندی، قوس نصف النهار را با مثلث سازی ابزاری اندازه گیری کرد. در سال 1620، ریاضیدان انگلیسی، ادموند گانتر، یک زنجیره نقشه برداری ایجاد کرد که تنها با نوار فولادی در اواخر قرن نوزدهم جایگزین شد.
مطالعه نجوم منجر به توسعه دستگاه‌های زاویه‌خوانی شد که مبتنی بر کمان‌هایی با شعاع بزرگ بودند و این ابزارها را برای استفاده در میدان بسیار بزرگ می‌کرد. با انتشار جداول لگاریتمی در سال 1620، ابزار اندازه گیری زاویه قابل حمل مورد استفاده قرار گرفت. آنها را ابزار توپوگرافی یا تئودولیت می نامیدند. آنها شامل بازوهای محوری برای رؤیت بودند و می‌توانستند برای اندازه‌گیری زوایای افقی و عمودی استفاده شوند. قطب نماهای مغناطیسی ممکن است در برخی از آنها گنجانده شده باشد.
ورنیه، مقیاس کمکی که امکان خوانش دقیق‌تر را فراهم می‌کند (1631)، میکروسکوپ میکرومتری (1638)، مناظر تلسکوپی (1669)، و سطوح روح (حدود 1700) همگی در حدود سال 1720 در تئودولیت‌ها گنجانده شدند. موهای Stadia برای اولین بار توسط جیمز استفاده شد. وات در سال 1771. توسعه موتور تقسیم دایره در حدود سال 1775، دستگاهی برای تقسیم یک دایره به درجات با دقت بسیار، یکی از بزرگترین پیشرفت ها را در روش های نقشه برداری به ارمغان آورد، زیرا اندازه گیری زاویه را با ابزارهای قابل حمل بسیار بیشتر امکان پذیر کرد. دقیقاً از آنچه قبلاً ممکن بود.
می توان گفت نقشه برداری مدرن از اواخر قرن 18 آغاز شده است. یکی از برجسته ترین دستاوردهای اولیه نقشه برداران، اندازه گیری نصف النهار در دهه 1790 از بارسلونا، اسپانیا، تا دانکرک، فرانسه، توسط دو مهندس فرانسوی به نام های ژان دلامبر و پیر مچاین بود تا واحد اساسی سیستم اندازه گیری متریک را ایجاد کنند. .
نقشه برداری یوتی ام کارشناس دادگستری در کن
بسیاری از پیشرفت ها و اصلاحات در تمام ابزارهای نقشه برداری اساسی گنجانده شده است. این موارد منجر به افزایش دقت و سرعت عملیات شده و فرصت هایی را برای روش های بهبود یافته در این زمینه باز کرده است. علاوه بر اصلاح ابزارهای موجود، دو تغییر نقشه برداری و نقشه برداری انقلابی ارائه شد: فتوگرامتری یا نقشه برداری از عکس های هوایی (حدود 1920) و اندازه گیری الکترونیکی فاصله، از جمله استفاده از لیزر برای این منظور و همچنین برای تراز (در دهه 1960). پیشرفت‌های مهم فناوری که از اواخر قرن بیستم شروع شد شامل استفاده از ماهواره‌ها به عنوان نقاط مرجع برای بررسی‌های زمین‌شناسی و رایانه‌های الکترونیکی برای سرعت بخشیدن به پردازش و ثبت داده‌های پیمایشی است.
نقشه برداری مدرن
بررسی های کنترل پایه
بررسی‌های ژئودتیک شامل چنان مناطق گسترده‌ای است که باید برای انحنای زمین در نظر گرفته شود. اندازه‌گیری‌های پایه برای مثلث‌سازی کلاسیک (روش بررسی پایه که شامل اندازه‌گیری دقیق خط پایه و محاسبه مکان‌های دیگر با اندازه‌گیری زاویه است) برای شروع محاسبات به طول سطح دریا کاهش می‌یابد، و اصلاحاتی برای مازاد کروی در تعیین‌های زاویه‌ای انجام می‌شود. عملیات ژئودتیکی بر اساس دقت به چهار “ترتیب” طبقه بندی می شود که بررسی های مرتبه اول کمترین خطای مجاز را دارند. مثلث بندی اولیه تحت مشخصات سفت و سخت انجام می شود تا از دقت مرتبه اول اطمینان حاصل شود.
اکنون تلاش‌هایی برای گسترش و گره زدن شبکه‌های قاره‌ای موجود توسط مثلث‌سازی ماهواره‌ای در جریان است تا تنظیم همه بررسی‌های زمین‌شناسی اصلی در یک داده جهانی و تعیین اندازه و شکل کره زمین با دقتی بسیار بیشتر از آنچه تاکنون به دست آمده است، تسهیل شود. در عین حال، شبکه های ملی فعلی تقویت خواهند شد، در حالی که مقدار باقی مانده کار ممکن است تا حدودی کاهش یابد. مثلث‌سازی ماهواره‌ای در ایالات متحده در سال 1963 با مشاهدات Rebound A-13 که در همان سال پرتاب شد و برخی کارهای قبلی با استفاده از ماهواره‌های بازتابنده غیرفعال اکو 1 و اکو 2 عملیاتی شد. اولین ماهواره ای که به طور خاص برای کارهای زمین شناسی طراحی شده بود، Pageos 1 در سال 1966 به فضا پرتاب شد.
اولین نیاز برای نقشه برداری توپوگرافی یک منطقه معین، الگوی کافی از نقاط کنترل افقی و عمودی است، و اولین گام، جمع آوری تمام این اطلاعات موجود است. این شامل توصیف نقاطی است که موقعیت (از نظر طول و عرض جغرافیایی) و ارتفاعات بالاتر از سطح متوسط دریا برای آنها تعیین شده است. آنها گاهی اوقات در فاصله ای از پروژه فوری قرار می گیرند، در این صورت لازم است از کار موجود گسترش یابد. این معمولاً بر اساس استانداردهای مرتبه دوم یا سوم بسته به طول مدارهای درگیر انجام می شود.
دقت اندازه‌گیری‌های نظرسنجی را می‌توان تقریباً به‌طور نامحدود، اما تنها با افزایش هزینه، بهبود بخشید. بر این اساس، از بررسی های کنترلی استفاده می شود. اینها از تعداد نسبتاً کمی اندازه گیری دقیق تشکیل شده اند که مساحت پروژه را پوشش می دهند و از آنها اندازه گیری های کوتاه و کمتر دقیقی برای اشیاء مورد نظر انجام می شود.
ساده‌ترین شکل کنترل افقی، تراورس است که شامل یک سری ایستگاه‌های مشخص شده است که با مسیرهای اندازه‌گیری شده و زوایای اندازه‌گیری شده بین آنها به هم متصل می‌شوند. هنگامی که چنین سری از فواصل و زوایا به نقطه شروع خود باز می گردد یا در ایستگاه های کنترل برتر (دقیق تر) شروع و پایان می یابد، می توان آن را بررسی کرد و خطاهای کوچک اندازه گیری را برای سازگاری ریاضی تنظیم کرد. با فرض یا اندازه گیری جهت یکی از کورس ها و مختصات مستطیلی یکی از ایستگاه ها می توان مختصات مستطیلی همه ایستگاه ها را محاسبه کرد.
مثلث سازی
یک سیستم مثلث معمولاً کنترل افقی برتر را فراهم می کند. تمام زوایا و حداقل یک ضلع (پایه) سیستم مثلثی اندازه گیری می شوند. اگرچه می توان از چندین ترتیب استفاده کرد، اما یکی از بهترین آنها چهارطاقی یا زنجیره ای از چهار گوش است. هر چهار ضلعی با چهار ضلع و دو مورب خود، هشت زاویه را ارائه می دهد که اندازه گیری می شود.
برای سازگاری هندسی، زاویه ها باید سه معادله به اصطلاح زاویه و یک معادله ضلعی را برآورده کنند. به این معنا که سه زاویه هر مثلث که به 180 درجه اضافه می‌شود، باید به اندازه‌ای باشند که محاسبه از طریق هر مجموعه از مثلث‌های مجاور در چهار گوش، مقادیر یکسانی را برای هر ضلعی به دست آورد. در حالت ایده آل، چهار گوش ها باید متوازی الاضلاع باشند. اگر سیستم با ایستگاه های تعیین شده قبلی متصل باشد، سیستم جدید باید با اندازه گیری های تعیین شده مطابقت داشته باشد.
هنگامی که بررسی منطقه ای به اندازه کافی بزرگ را در بر می گیرد که انحنای زمین یک عامل باشد، یک نمایش ریاضی خیالی از زمین باید به عنوان سطح مرجع استفاده شود. سطح هموار در سطح متوسط دریا به عنوان نمایانگر اندازه و شکل زمین در نظر گرفته می شود و به آن ژئوئید می گویند. به دلیل ناهنجاری های گرانشی، ژئوئید نامنظم است. با این حال، بسیار نزدیک به سطحی است که توسط یک بیضی در حال چرخش بر روی محور کوچک خود ایجاد می‌شود – یعنی یک بیضی که در انتهای آن کمی مسطح شده است، یا صفحه‌ای. چنین شکلی کروی نامیده می شود. چندین مورد توسط مقامات مختلف محاسبه شده است. کره ای که معمولاً به عنوان سطح مرجع توسط کشورهای انگلیسی زبان استفاده می شود، کروی 1866 کلارک (الکساندر راس) است.
از آنجایی که جهت های گرانش به سمت ژئوئید همگرا می شوند، طول سطح زمین که در بالای ژئوئید اندازه گیری می شود باید به معادل سطح دریا کاهش یابد – یعنی به اندازه ژئوئید. فرض می شود که این طول ها فواصل اندازه گیری شده بر روی کروی، بین خطوط کشش یافته به سمت کروی از انتهای طول های اندازه گیری شده روی سطح واقعی زمین است. موقعیت ایستگاه های بررسی روی سطح زمین به صورت مختصات کروی آورده شده است.
علامت های نیمکت یا نقاط مشخص شده روی سطح زمین که با تسطیح دقیق به هم متصل شده اند، کنترل های عمودی نقشه برداری را تشکیل می دهند. ارتفاع علامت‌های نیمکت بر حسب ارتفاع آنها بالاتر از سطح انتخابی سطحی به نام مبنا داده می‌شود. در بررسی‌های سطح بزرگ، داده‌های معمول ژئوئید است.
ارتفاع در نظر گرفته شده به عنوان صفر برای مبدأ مرجع، ارتفاع متوسط سطح دریا است که توسط یک سری مشاهدات در نقاط مختلف در امتداد ساحل دریا که به طور مداوم برای یک دوره 19 سال یا بیشتر انجام شده است، تعیین می شود. از آنجا که میانگین سطح دریا کاملاً مشابه ژئوئید نیست، احتمالاً به دلیل جریانات اقیانوسی، در تنظیم شبکه تراز برای ایالات متحده و کانادا، تمام ارتفاعات تعیین شده برای میانگین سطح دریا در ارتفاع صفر نگه داشته شده است.
لیست بهترین نقشه برداری در سولقان تهران
از آنجایی که سطوح تراز، که با تسطیح تعیین می شوند، در ناحیه ای به سمت قطب های زمین کمی انحراف دارند (به دلیل کاهش نیروی گریز از مرکز و افزایش نیروی گرانش در عرض های جغرافیایی بالاتر)، فواصل بین سطوح و ژئوئید وجود ندارد. دقیقاً نشان دهنده ارتفاع سطوح از ژئوئید است. برای اصلاح این اعوجاج، اصلاحات ارتومتریک باید در خطوط طولانی از سطوح در ارتفاعات بالا که روند شمال به جنوب دارند اعمال شود.
تسطیح مثلثاتی اغلب در مواردی که ارتفاعات دقیق در دسترس نیست یا زمانی که ارتفاع نقاط غیرقابل دسترس باید تعیین شود ضروری است. از دو نقطه از موقعیت و ارتفاع معلوم، موقعیت افقی نقطه مجهول با مثلث بندی پیدا می شود و زوایای عمودی از نقاط شناخته شده اندازه گیری می شود. تفاوت ارتفاع از هر یک از نقاط شناخته شده به نقطه مجهول را می توان به صورت مثلثاتی محاسبه کرد.
سرویس ملی اقیانوس در سال‌های اخیر امیدوار است که چگالی کنترل افقی را تا حدی افزایش دهد که هیچ مکانی در ایالات متحده از یک نقطه اولیه بیش از 50 مایل (80 کیلومتر) دورتر نباشد، و پیشرفت‌های پیش‌بینی‌شده در مثلثی‌سازی تحلیلی نشان می‌دهد که تراکم کنترل پیش بینی شده ممکن است به زودی تا آنجا که به نقشه برداری توپوگرافی مربوط می شود کافی باشد. تراکم کنترل موجود در بریتانیا و بسیاری از اروپای غربی در حال حاضر برای نقشه برداری و بررسی های کاداستر کافی است.
موقعیت یابی جهانی
تکنیک های مورد استفاده برای تعیین موقعیت نقاط مرجع در منطقه ای که قرار است نقشه برداری شود، مشابه تکنیک هایی است که در ناوبری استفاده می شود. اما در نقشه برداری دقت بیشتری مورد نیاز است و این امر به این دلیل قابل دستیابی است که ناظر و ابزار به جای اینکه در کشتی یا هواپیمایی که نه تنها در حال حرکت است بلکه در معرض شتاب هایی نیز قرار گیرد روی زمین ثابت است. سطح روح برای اندازه گیری دقیق ارتفاع ستاره ها.
تکنیک تعیین موقعیت خود با رصد اجرام آسمانی به سرعت در حال منسوخ شدن است. در انجام آن، نقشه بردار از یک تئودولیت با سطح روح برای اندازه گیری دقیق ارتفاع خورشید در زمان های مختلف روز یا چندین ستاره شناخته شده در جهات مختلف استفاده می کند. هر رصد خطی را روی سطح زمین تعریف می کند که ناظر باید روی آن قرار گیرد.
چندین خط از این قبیل یک تثبیت را ارائه می دهند که دقت آنها با نزدیک شدن این خطوط در یک نقطه مشخص می شود. برای طول جغرافیایی همچنین لازم است میانگین زمان گرینویچ هر مشاهده ثبت شود. این از سال 1884 با استفاده از یک کرنومتر دقیق که حداقل یک بار در روز در برابر سیگنال های زمانی که از طریق تلگراف از طریق خطوط زمینی و کابل های زیردریایی ارسال می شود یا از طریق رادیو پخش می شود بررسی می شود.
آبادی‌ها
این دهستان از ۲۱ آبادی تشکیل شده‌است که برخی از آنها عبارتند:
سنگان
سولقان
وردیج
واریش
رندان
طالون
کشار پایین
کیگاه، واریش
۱-نهر جونارون،۲-نهرجو زمین،۳-نهر جوب دره،۴-نهر جنغجو،۵-نهر در آسیاب الوم بالا،۶-نهر در سوء قاضی،۷-نهر اون دست،۸-نهر ویشتها،۹-نهر پوراز بالا و پایین
،۱۰-کاندونک،۱۱-نهر جره،۱۲-نهر چال ماهی،۱۳-نهر تنگه مش نجف
به لحاظ تقسیمات کشوری روستای سولقان مرکز دهستان بخش کن می باشد که شامل 13 روستا می باشدکه به شرح ذیل می باشد:
۱-سنگان پایین ۲- سنگان وسط۳-باغ دره ۴-سنگان بالا ۵-رندان۶-طالون۷-کیگا۸-امامزاده داود۹-کشار علیا۱۰ -کشار سفلی ۱۱-وردیج ۱۲-واریش13 مزرا
مزارع و مکان هایی به نام های سمبلا-مرزاء-گلدر-آب زندگانی-نمه-نهر-بند عیش-دروک-ورابک-انادردره-.دره گیلینا-چال زرد-در سو قاضی-کاه چین- علی خان-سوباغ لیلا-دره غلام-سنگ ایوانک-دره مش ابو-انار دره-سایه اندال-کفتر خون-ورابک-هومن دوپولان-هرپاس-دروک-گلدر-چال نساء-بند زونگل -بند قورک-لوله بن-نوشهریار-فیل دره-کاونک-تنگه رندون-دوآب رندان-دوآب کیگا-جره-تنگه مسلم مهدی-تنگه والی-دروازه-دره درویشک-دره اوسبل-جوزمین-دوآب سنگان-باغ حاج صالح-هامونده-دود دره-بند بنک-سوگوزن دره-دره چهار گیلاس-درختک-کاه چین ابراهیم حسین-تیر قلندر-کاه چین سیف-باغبون-چاله زنگول-کاه چین حاج مهدی-چشمه شاهی-دره گل کولون-تقیک-دره کل به حسن-گیلنا-چال حصار-ورمال- چشمه گیکا- باغ شیرک-دیم احمد.-چم چم-دوراه حیدر-شتر گردن بالا و پایین-پشت باغ نوری-دره موسی قلی-دره برزرک-مزراء-کوهک-گوییچ-لوگک-بنک-پشت مالگ-سوگوزن دره-خال احمد-پشت تنگه سنگان-سمبلا.-سیاه سر-چشمه کال دوز-گل عسل –سرسولک-ویشیگگ-پشت بندها-دره هستگ-بند عذاب-چم چم