|
این روزها واژه کارما بسیار شنیده می‌شود. موسیقی‌های بسیاری در این باره ساخته شده است، در تیترهای جنجالی بسیاری نشریات کلمه کارما دیده می‌شود و حتی افراد زیادی نام فرزندان خود را از کارما و مشتقات آن انتخاب می‌کنند. اما کارما یا کَرمه که مفهومی در ادیان و فلسفه شرقی محسوب می‌شود، چگونه به فرهنگ عامه و جوامع سکولار غربی راه یافته است؟ و آیا برداشت‌هایی که این جوامع از کارما دارند، با مفهوم اصلی آن مطابقت دارد؟
در فرهنگ شرقی، کارما یکی از مفاهیم اساسی هندوئیسم، بودائیسم، سیکیسم و جینیسم است. مفهومی که به طور کلی به اهمیت اعمال بشر اشاره دارد و می‌گوید کردارهای هر انسان، بر کیفیت این زندگی و زندگی‌های بعدی او اثر می‌گذارد. رفتارهای خوب کارمای خوب می‌سازند و رفتارهای بد کارمای بد اما در فرهنگ عامه غربی، کارما چنین مفهوم روحانی عمیقی ندارد. در باور عامه، کارما یک قانون پاداش و جزا است. یک نیروی ماورائی که به کارهای خوب پاداش می‌دهد و در ازای کارهای بد ما را تنبیه میکند. این برداشت از کارما توضیحی برای گرفتاری‌هایی است که همه ما گاهی با آنها مواجه می‌شویم. نمونه‌ای عامیانه اما منطقی‌تر از خرافات، در عصری که به نام عصر عقلانی شناخته شده است.
عده‌ای این قانون را با نام‌های دیگری نیز می‌شناسند. از جمله قانون پژواک، قانون بازتاب اعمال، قانون بومرنگ و قانون عمل و عکس‌العمل. اما باید بدانید کارما دو نوع است. نکته‌ای که در قانون کارما وجود دارد این است که شما ابتدا باید حقایق را بپذیرید. به عنوان مثال هنگامی که اتفاقی برای خودتان یا دیگران رخ می‌دهد سرزنش را کنار بگذارید و ابتدا واقعیت را بپذیرید. پذیرش این واقعیت به این معناست که به کارما و قوانین آن اعتقاد دارید.
افرادی که به کارما اعتقاد دارند بر این باور هستند که ارتباطی بین کارهایی که انجام می‌دهید و سرنوشت شما وجود دارد. این دسته از افراد می‌گویند نتیجه‌ی کاری که در این دنیا انجام می‌دهید به شما بر میگردد. زندگی عادلانه از دیدگاه این افراد را کارما می‌سازد.
قوانین کارما
در ادامه به ۱۲ قانون کارما که اگر آنها را از صمیم قلب درک کنید میتوانید زندگی‌تان را دگرگون سازید پرداخته‌ایم:
باید از اتفاقاتی که در زندگی برایتان می افتد درس بگیرید وگرنه انقدر تکرار خواهند شد تا انها را بپذیرید. مثلا هنگامی که ما به دیگران به چشم دشمن نگاه کرده یا انها را انسانهای بدی می بینیم نشانه ان است که خودمان همچنان درگیر خودخواهی های خود هستیم.
و تا زمانی که با این اخلاق خود روبرو نشده ایم افراد مشابه سر راه ما قرار خواهند گرفت. باید بپذیریم که در خود ما مشکلی وجود دارد که باعث می شود اینگونه افراد به ما جذب شوند. پس باید در رفع مشکل خود بکوشیم.
قانون خلقت می‌گوید زندگی خودبخود اتفاق نمی‌افتد، بلکه مستلزم مشارکت و همکاری شما است. چیزهایی که ما را احاطه کرده‌اند سرنخ‌هایی از حالت درونی ما میدهند. پس انچه را که می خواهی در زندگی داشته باشی ابتدا در درون خودت ایجاد کن.
قانون تعالی می‌گوید اگر می‌خواهید روح‌تان تعالی یابد، خودتان باید تغییر کنید، نه آدم‌ها و اشیای اطراف‌تان. چیزی که روح ما را برای تعالی بارور میکند درون ما است، نه بیرون ما. وقتی قلب‌مان را تغییر دهیم، دنیای‌مان را تغییر می‌دهیم.
هر گاه در زندگی ما چیزی اشتباه است ، نشانه ان است که اشتباهی در من وجود دارد.ما آینه آن چیزی هستیم که ما را احاطه کرده و آنچه ما را احاطه کرده ، همچون آینه با ما ارتباط دارد.ما باید مسئولیت آنچه که در زندگی مان اتفاق می افتد را بپذیریم.
قانون ارتباط می‌گوید اگر چه ممکن است ظاهرا دوچیز با هم ارتباطی نداشته باشند، ولی در حقیقت این‌طور نیست. همه‌چیز در دنیا به هم مربوطند. به همین صورت، گذشته، حال، و آینده همه با هم در ارتباطند.
- قانون دهش(بخشندگی) و کارما
قانون دهش می‌گوید در زندگی‌تان از هر دست بدهید از همان دست می‌گیرید. اگر احتکار کنید و خسیس باشید، اگر دست‌های‌تان را بسته و درهای‌تان را قفل نگه‌دارید، هرگز نمی‌توانید قفل درهایی را که می‌خواهید، باز کنید. اگر یک دنیای رها، و زیبا می‌خواهید، خودتان باید آن را بسازید.
شما نمی توانید همزمان به دو چیز فکر کنید. هنگامی که تمرکز شما بر روی ارزشهای معنوی است، غیر ممکن است به افکار پایین تر مانند حرص و طمع یا خشم راه پیدا کنید.
قانون حضور می‌گوید هرچند مهم است به گذشته نگاه کنیم و از آن عبرت بگیریم، اما به همان اندازه هم مهم است در زمان حال حضور داشته‌باشیم و خود را درگیر آینده ای که هنوز نیامده نکنیم.
هر آنچه در مزرعه دنیا بکارید همان را برداشت می‌کنید. این همان قانون علت و معلول است. پس برای برداشت شادی، صلح، عشق و دوستی، باید خوشحال، صلح طلب، دوست داشتنی و دوست واقعی باشید. هر چه که در جهان به وجود می آورید، چون بومرنگی به خود شما باز خواهد گشت.
یک جمله معروف است که می‌گوید هرجایی که بروی متعلق به آنجایی! بنابراین اگر ما بخواهیم مردم و جهان پیرامون خود را تغییر دهیم اول باید خودمان را تغییر دهیم. زمانی که ما در قلب وروح خود تغییری ایجاد می کنیم ، انگاه دنیای اطراف ما هم تغییر می کند.
تاریخ تکرار می شود تا ما از آن درس های بسیاری فرا بگیریم و بتوانیم مسیر خود را تغییر دهیم.
- اهمیت و الهام گرفتن و قانون کارما
ارزش هر چیز به مقدار انرژی وتلاشی که صرف ان کرده ایم. هرکس می تواند با الهام از درون خود سهم خود را باعشق وشادی به طور کامل به جهان هستی تقدیم کند که در این صورت عمل او باعث صعود دیگران هم خواهد شد. اما اگر به الهامات درونی خود توجه نکنیم تنها خودمان عقب مانده و جهان هستی به راه خود ادامه خواهد داد.
مطالب مرتبط به سلامتی و زندگی:
|
